విరించి   ll అసలైన ఉనికి ll
...................................
నాకు ఎపుడో తెలుసు భయ్యా..
నాతో నీవు ఎప్పటికీ సంధి కుదరని
యుద్ధాన్నే కోరుకుంటావని.

ఇక్కడ స్వీయ నిర్మిత సత్యాల కింద
బండ నిద్ర పోతున్న మనుషుల గుండెల్లోకి
ఎక్కడెక్కడో భూమి అట్టడుగు పొరల్లోంచి
భూకంపంలా పొడుచుకు దూకడమే
నాలో నీకు కావాలని.

కవితల్ని బాకుల్లా గుండెల్లోకి దింపి
జివ్వున చిమ్మిన రక్తపు మడుగుల్లోంచి
నేనొక రక్తాక్షరంలా పుట్టుకు రావడమే నీకు కావాలని.

ఛల్..ఎవరితో నాకేం పని.
నీ పనే నా పని పట్టడమైనపుడు..

కొవ్వు పట్టిన కవితల కింద
నీ వొక అగ్గిపుల్లని వెలిగించగలవేమో గానీ
అక్షరాల్ని నడుముకు చుట్టుకుని
సూసైడ్ బాంబర్ లా నీ నెత్తిలోనే పేలిపోతా..

నీ ఉనికి ఇక్కడెక్కడా లేదనీ తెలుసు
ఇదిగో ఇపుడే ఇక్కడ విచ్చలవిడిగే తిరిగే
సీతాకోక చిలుకలు ఈ విషయాన్ని నాతో చెప్పాయి.

నా నుంచి తప్పించుకున్నాననుకుని
ఒకానొక పాత కపాలపు కంటి బొక్కలో..
ఓపది మంది మిడి మేళం గాళ్ళతో
సన్నాయి నొక్కులు నొక్కుతుంటావని తెలుసు.
ఈ పాటికి రక్తాన్ని చప్పరించే నీ మెదడులోని సింహం
ఆకలితో చిక్కి శల్యమై ఉంటుందనీ తెలుసు.

ఇదిగో సముద్రాన్ని నీ మీదకు వలగా విసురుతున్నా..
కాచుకో..
సముద్రమంటే మీ ఇంటి బొచ్చు కుక్క కాదు
రెండు గొలుసులతో కట్టి మచ్చిక చేసుకోవడానికి.
ఈదుకుని తప్పిపోవటానికి సూది బెజ్జంలోకి
నీ బలిసిన బేజానంతా దింపి లాగాలి.

నీ పాత గన్ను వెనుక
ఒక కొత్త కన్నుతోనైనా గురిపెట్టి కాల్చు నన్ను
గన్ను పాతదా కొత్తదా అనేది కాదన్నయ్యా
తలకాయలోకి కవితలా బుల్లెట్ దిగిందా లేదా అనేది ప్రశ్న.

ఛ...నాకూ దొరికింది
ఒక కొత్త గన్నే దొరికింది.
కానీ బుల్లెట్ దింపుదామంటేనే..
పురాతన ద్వేషాన్ని మోసే
నీ పాత తలకాయ దొరికింది.

నీకు తెలుసు కద భయ్యా...
నీ పాదాన్ని నా గుండెమీద పెట్టి వొత్తినపుడు
శివుడి ఢమరుకనాదం లా
ఢమ ఢమ ఢమ ఢమ
నా పదాలు దద్ధరిల్లి పోతాయని...

అందుకే చెబుతున్నా..
ఇక్కడ భూకంపం రావాలి.
సునామీ పొంగాలి.
ఆలోచించు భయ్యా..
ఒంటరిగా చచ్చిపోయేలా ఆలోచించు.
భయం లేదు.
డౌటొస్తే అడుగు..
నీ చుట్టూ ఉన్న  చీకటిలోనే ఉంటుంది
నా అసలైన ఉనికి.

20/8/15