విరించి ll ప్రియసఖి  ll
.................................
విరహానికి పురిటి నొప్పులొచ్చినట్టు
భారంగా, వేగంగా నడుస్తూ వస్తూందామె
ఎంతటి ప్రేమని కనబోతోందో అన్నట్టు.

సిగ్గుతో ఎర్రబడిన సాయం సంధ్యని
చెక్కిళ్ళ మీద మోస్తూ..
వసంతోత్సవ ముహూర్తమయిందనేమో
వడివడిగా
చంద్రుడిని పాలగ్లాసులా మోసుకొస్తుంది.

గాయాల్ని బుద్ధి పూర్వకంగానే తొలుచుకుని
బెరడు మీద కారే బంకని దాచుకునే
నా అల్పత్వాన్ని త్వరత్వరగా
తన చీరతో కప్పేయాలనే తొందరేమో పాపం..

తొట్రుపాటులో ఇంటి ముంగిలి గడప తట్టుకుని
దభాలున జారి పడిపోయినట్టున్నది
పాల గ్లాసులోంచి ఒలికిన పాలు
వెన్నెలలా ఆకాశమంతా పరుచుకుపోయాయి.

వెన్నెలలో మెరిసిపోయే చీరలో
ఏమందమని ఆమెది.
తడిసి ముద్దవ్వాలంటే..
ఆరుబయట కనీసం చిన్న గడ్డిపరకనైనా బాగుండు.

అదిగో జిగేలున మెరిసే ఆ చీరంతా విప్పి
నా ప్రియసఖా..అని నా కళ్ళు మూస్తూ
ఇపుడే నా కళ్ళ లోకి చేరింది నగ్నంగా

హృదయాకాశమంతా విశాలంగా పరుచుకుని
తెరలు తెరలుగా స్వప్నాల్లోకి కమ్ముకొచ్చే ఆమెను
గాఢనిద్రలా అనుభవించడమే ఇక మిగిలింది.

12/8/15