విరించి ll ప్రేమలేఖ కథ ll
.........................................

ఆ క్షణంలో ఆమె మబ్బు పట్టిన ఆకాశంలా ఉంది.

మబ్బులు ముసురుకొచ్చిన ఆకాశం
అందంగా ఉంటుందా అని అడిగితే
ఏం చెప్పగలుగుతాం?
జడివాన కురిసినట్టుగా కరుణిస్తుందో..
తుఫానులా విరుచుకు పడుతుందో..
హోరుగాలితో అంతా చుట్టచుట్టుకుని పోతుందో..
తెలియని వ్యక్తెవరో ముఖాన్ని గుచ్చిగుచ్చి చూస్తున్నట్టు
మిట్ట మధ్యాహ్నపు ఎండపొడ వళ్ళంతా ముల్లులు గుచ్చుతున్న
ఆ సమయంలో..నా యెదుట బస్టాప్ లో నిలబడిన
ఆమె మబ్బు పట్టిన ఆకాశంలా వుంది.

చంచల భావం కనిపించని నిర్మలమైన ఆమె కళ్ళు
తొట్రుపాటు లేకుండా నింపాదిగా ఊగే ఊపిరులు
'ఏమిటిది' అని ప్రశ్నిస్తున్నట్టుగా ముడిచిన భృకుటి
నా వెన్నులో భయోత్పాతాల్నే సృష్టించాయి.
చించి జీరండాలు పెడుతుందేమోనని
గజగజ వణికి పోతున్న చేతిలోని ప్రేమలేఖ కి
గుచ్చి ఉంచిన గులాబీ పూవు అక్కడొక
మేకపోతు గాంభీర్యాన్నే తలపిస్తున్నది.

ఝుయ్యని చెవిలో గాలి వీస్తోంది.
శబ్ద కాలుష్యంలా గుండె బాదుకుంటోంది.
గాలి కాలుష్యంలా ఊపిరి ఉక్కిరిబిక్కిరవుతోంది.
అయినా ఇద్దరి మధ్యనా ఎమర్జెన్సీ పీరియడ్ లాగా
నిశ్శబ్దం రాజ్యమేలిందంటాడు..
అమాయకంగా దూరంనుంచి చూస్తున్న కమ్యూనిష్టు స్నేహితుడు.
ఏం చూసొచ్చాడు కనుక?

మనసును వెళ్ళబోసుకోవడానికి
నోట్లో తడిలేని నాలుకసలు సరేపోదనీ..
లోపలున్న ప్రేమనే నిర్వేదాన్ని
రెండు కళ్ళూ తెలుప సామార్థ్యాన్ని కలిగేలేవనీ
ఆమెకు తెలుసో తెలియదో..
'ఊ మాట్లాడు...ఏదో మాట్లాడాలన్నావ్!!'
అని యెకాయెకిన రెండు కనుబొమ్మలూ ఎగిరేస్తే..
అగాధంలోకి జారిపోయి చెట్టుకొమ్మకు వేళ్ళాడినట్లు
చిన్న కాగితపు ముక్కను పట్టుకుని వేళ్ళాడక ఏం చేయగలను?

మనః కవాటాలు ఛేధించుకునే సమయానికి
శరీర నాడులు ఉలిక్కి పడి జవసత్వాలు నింపుకునే సమయానికి
మబ్బుల మాటునుండి సూర్యుడనవసరంగా ఊడిపడినట్లు
ఆమె వెళ్ళాల్సిన బస్సు రయ్యిన ఊడిపడుతుంది.

ఒక్క ఉదుటన కళ్ళతో తాగేసినట్టు నన్ను తాగేసి
పూల గుత్తుల్ని గంపకెత్తుకున్నట్టు ఆమె బస్సు ఎక్కేస్తుంది.
బరువుగా ఊపిరి లాగి నిట్టూరుస్తూ చెబుతాడు స్నేహితుడు
'బెటర్ లక్ నెక్స్ట్ టైం' అని.
ఆ మిట్ట మధ్యాహ్నం..
బరువుగా నాలుగు చినుకులు దబదబా రాలుతాయి.
అందమైన రంగురంగుల ఇంద్రధనుస్సు
దూరంగా కనిపిస్తుంటుంది.

31/7/15