ll నిర్హేతుకం ll

హేతు దూరాలంటూ దూరమయిపోతున్న మానవ సంబంధాల కోసం ఈ కవిత

విరించి ll  నిర్హేతుకం  ll
.................................
అంతటి పొడి పొడి మాటల్ని
ఎలా అనగలిగావోనని
ఎపుడూ ఆశ్చర్య పోతుంటాను !

అసీమిత గగనాల నిశ్శబ్దాల్నీ
అగణిత లోకాల అస్థిత్వాల్నీ
ఒంపుకునే నాలోని అమాయక పూవులమీదికి
నీలోని తుపాకుల్ని ఎక్కు పెడతావు చూడు..
అపుడు లోలోతుల శూన్యం నుంచి
నులి పెట్టిన గొంతుక ఒకటి
గుండెకు గజ్జ కట్టుకుంటుంది
కణతల మధ్య పొంగిన నరం ఒకటి
నాలికను డప్పు చేసుకుంటుంది

ఇదిగో! ఈ పదాల దరువు విను
పేపరు మీద నీ చెవిని ఆనించి విను!
ఇక్కడెక్కడో సముద్రాలు అమాంతంగా
మునిగి పోయినట్టుంది కదూ..
ఇక్కడెక్కడో మిగిలిన బూడిదలోంచి
సగం కాలిన హృదయపు వాసన కదూ..

తుపాకీతో గురి పెట్టేవాడెవడయినా
ఒక కన్ను మూసే ఉంచుతాడు

కొలబద్దలతో కొలిచే వాడెవడయినా
హెచ్చు తగ్గుల్నే గుర్తిస్తాడు.

నీ తుపాకులూ, నీ కొలబద్దలూ
నీ నోటి దుర్వాసనలా
యుద్ధం చేసేటపుడు
రెండు పొడి పొడి మాటలు
తూ టాల్లాగే పొడుచుకొస్తుంటాయి

మనుషులంటే పేపరు మీద రాయబడిన
దీర్ఘ వాక్యాలే కాదు నేస్తం..
ఊచల వెనుక దాక్కున్న సత్యాల్లాగా
రాసి కొట్టేసిన చిన్న పదాలు కూడా

3/2/16