విరించి ll   అతడూ నేను ll
-----------------------------------------------
అతడు నాతో పెద్దగా మాట్లాడిందీ లేదు
మాట్లాడటానికని ఉత్సుకత చూపిందీ లేదు
కానీ నన్నెందుకనో ద్వేషిస్తూంటాడతడు
మనం అనుకోకుండా జరిగినదెప్పటికీ మనకు ఆశ్చర్యకరమే

బహుశా అతడు శుక్ల పక్షపు చంద్రుడేమో...
వెన్నెల చేతిలోంచి జారవిడిచిన అమావాస్యను నేను

ఎండలో ఎంతగా ఆడుకుంటాడో అతడు
నేనేమో  నీడలో కూర్చుని అలసిపోయివుంటాను
నీడలో తననూ సేదదీరమని ఎంతగా సైగ చేస్తుంటానో
తనతో ఆడుకోమని అతడెపుడూ పిలిచిందీ లేదు
నేను అడిగిందీ లేదు

బహుశా నేనతడిని తప్పుగా చదివుంటానేమో
నిశ్శబ్దంగా నింపాదిగా చదవడం నాకలవాటు కాబట్టి

ఒంటరి రాత్రుల్లో అతడు నాచేతిలో పుస్తకమౌతూంటాడు
నేనతడి కవితలో ఒక పదమైనా అయ్యానేమోనని వెతుకుతుంటాను

ద్వేషమనే పదం దొర్లకుండా కవిత్వం రాస్తాడతడు
క్షమించడం తెలియని బరువైన మనసులకెన్ని జాగ్రత్తలవసరమో..

పదాలకు గుణాలద్దుతూ  గుంభనంగా రాస్తాడతడు
పితూ రీలు మోసే కలాలకెన్ని తలుపులవసరమో..

అతడు నన్నో, నా రంగునో, నా పేరునో చూసి
చూశావా నీవెంత దూరమో నాకు అంటూంటాడు
మేమిద్దరమూ ఎంత దగ్గరో చెప్పడానికి
ఆకాశాన్ని చూపిస్తుంటానతడికి.

12/4/17