విరించి ll ఒక ఆకాశం, నా దుప్పటి ll
............................................
అచ్చం ఈ రోడ్డులాగే
అర్ధరాత్రి
నీవూ ఒంటరివౌతావని తెలుసు
ఒకరికొకరు తోడుగా పడుకుని
చలి తీవ్రతకు నిశ్శబ్దాన్ని కప్పుకున్నారనీ తెలుసు

మనుషుల ఉనికి రోడ్డుమీద పారే సమయాల్లో
మనుషుల నీడల మధ్యన
నీ ఒంటరితనం జారిపోతున్న సమయాల్లో
ఎంతటి ప్రాణాన్ని నీవు రోడ్డులో కనుగొన్నావో...
అర్ధరాత్రి దానితోనే జతగడతావు

పగలంతా వెతికిన ఆకలిని
రాత్రి నిద్దురలో పట్టుకోవాలంటే...
ఒంటరి రోడ్డును మించిన జతగాడు నీకింకెవ్వరని?

వెల్లకిలా పడుకుని
చేతుల్ని మెత్తలాగా తలకింద పెట్టుకుని
నక్షత్రాల్ని కళ్లలోకి దింపుకోవాలంటే...
నీవెంత ఆకాశానివయ్యుంటావో నేనూహించగలను

మిత్రమా..!
నీ దగ్గరికి నన్నూ అనుమతించు
నక్షత్రాల్ని అక్షరాలుగా పట్టుకుపోతాను
నా దుప్పటిని ఆకాశానికి కప్పిపోతాను.

5/12/16