REM (poem)

విరించి ll రెం (REM) II
................................
తలుపులెవరో బాదుతున్నారు.
అతడి ఒంటి నిండా రక్తం.
కాదు అతడి ఒంటి నిండా ఇంకు
వేలమంది ముందు వేదికనెక్కాను నేను
తలుపులు పగులగొట్టేశారు వాళ్ళు
ఇవ్వాల్సిందే గద్దించారు వాళ్ళు
ఒక ఇనుప ముక్క నా చేతిలో వుంది
ఎన్ని పదాలు కూర్చాను..ఎంతగా శ్రమించాను
అతడి ఒంటి నిండా రక్తం
కాదు కాదు అది రక్తం కాదు ఇంకు
వాళ్ళు నా ఇంటిలోకి దూరారు.
వాళ్ళు తలుపులు బద్దలు కొట్టేశారు.
నా భార్యా పిల్లలు ఎగిరి గంతేశారు.
నా తల్లిదండ్రుల కళ్ళ లో ఆనందం
అతడిని దారుణంగా చంపేశారు.
అవును అతడినే చంపేశారు
ఎంతగా నా వాళ్ళ ని దూరం చేసుకున్నాను.
నా చేతిలో ఒక కాగితం ముక్క ఉంచారు.
చంపి అవతలికి ఈడ్చేశారతన్ని.
జనాలందరూ చప్పట్లు చరిచారు
హాలంతా మారు మ్రోగేలా చప్పట్లు
ఇచ్చి తీరాల్సిందే పూనకం పట్టిన వాడిలా అరిచాను
నల్ల బ్యాడ్జీ ధరించి ఊరేగింపుగా నిరసన చేశాం
అలమారాలో అందంగా అలంకరించబడిన బహుమతి
ఇంటినిండా జనం గుమిగూడారు
పత్రికల్లో నా ఇంటర్వ్యూలు,ఫోటోలు.. నా మీద ఆర్టికల్సూ
అలమారా బద్దలు కొట్టేశారు వారంతా
నా నరాలు బిగుసుకున్నాయి
గుండెలనిండా గర్వం ఉప్పొంగింది
కాళ్ళు పట్టి ఒక మూలకి పాడేశారతని శవాన్ని
ఆనంద భాష్పాలు నా కంటిని కప్పేశాయి
నిన్నెపుడో మరచారు జనం అన్నారు వాళ్ళు
ఇది అన్యాయం అక్రమం అని గట్టిగా అరిచాం అందరమూ
ఎన్ని పదాలు కూర్చాను..ఎంతగా శ్రమించాను
ఎన్ని రాత్రులు నిద్ర లేకుండా గడిపాను
ఎంతగా నా వారిని దూరం చేసుకున్నాను
అలమారాలోంచి బహుమతిని బయటకు లాగారు
నేను నా భార్య పిల్లలూ, అందరం అడ్డుకున్నాం
ఇస్తావా ఈయవా ఈ బహుమతిని..వారంతా బెదిరించారు
ఆ పెద్దమనిషి..నవ్వుతూ  నా మెడలో మెడల్ వేశాడు
నీ పుస్తకం నేనూ చదివాను గొప్పగా ఉందంటూ బహుమతి అందించాడు
గట్టిగా అరుస్తున్నాను నేను
నశించాలి నశించాలి దౌర్జన్యం నశించాలి
అతడి ఒంటినిండా రక్తం...కాదు కాదు అది ఇంకు
ఇంటినిండా జనం గుమిగూడారు...
ఇది అరుదైన బహుమతని కొనియాడారు
మరొక్క సారి ఆలోచించుకోండని ప్రాధేయపడింది భార్య.
అసలు ఇచ్చేయటమేంటని కసరుకున్నారు పిల్లలు

నాది నాది అని అరిచాను నేను
నాకిచ్చారు నాకిచ్చారని ఏడ్చాను
వెనక్కిచ్చేసేయ్ గద్దించారు వాళ్ళు
నా ఇన్నేళ్ళ కష్టం..ఇన్నేళ్ళ శ్రమ,కృషి
నా పదాలు..నా వాక్యాలు..నా కవితలు..
నా పేరుప్రఖ్యాతులు...నా బహుమతి
గట్టిగా నవ్వారు వాళ్ళంతా
నిన్నెపుడో మరచి పోయారు జనం..
వెనక్కిస్తే మళ్ళీ ఇపుడు గుర్తుచేసుకుంటారన్నారు
చరిత్రలో రాస్తారన్నారు.
అతడి ఒంటి నిండా రక్తం...అవునదిరక్తం
కాదది ఇంకు
ఆయన చచ్చి పోయాడు
నన్ను వీళ్ళు చంపేశారు
నా బహుమతిని చంపేశారు
ప్రజాస్వామ్యాన్ని ఈ దేశంలో చంపేశారు..
అందరూ ఇచ్చారు..నీవూ ఇచ్చేయాలన్నారు
నిరసన జెండాలెత్తి...వెనక్కివ్వాల్సిందేనని అరుస్తున్నాను నేను
ఇంకొక్కసారి ఆలోచించండంటోంది భార్య

మూసి వుంచిన నా కనుగుడ్లు వణుకుతున్నాయి
నా నరాలు కండరాలు బిగుసుకున్నాయి
అతడు చచ్చిపోయాడు.
తెగిన ఏనుగు తలలు, కంకాళాలు
తలకిందులుగా నడిచే మనుషులు
జడలు విరబోసుకుని నవ్వే పిశాచాలు
వికృతమైన రూపంతో మీదికొచ్చిన దయ్యం...

చెమటలు చెమటలు..
నిద్రలోంచి దుడుక్కున లేచి కూర్చున్నాను నేను
మనోజవం మారుత తుల్య వేగం..
అలమారాలో బహుమతి నవ్వుతూ కనిపించింది.
ముఖం కడుక్కున్నాను.
నిరసన వాదులంతా బయట నాకోసం వేచి ఉన్నారు.
వెనక్కివ్వాల్సిందే..ఇక తప్పదు.

20/10/15