విరించి ll గమనం ll
.....................................
అడుగు అడుగుకీ శిలగా మారిపోతూ
నీ ముందుకొచ్చి నిరుత్తరుడనయ్యే సరికి
పద్దతిగా చేతులు కట్టుకుని నిలుచోవటంలోనే
నీవెంతటి అసహనాన్ని ప్రదర్శిస్తావో...

అపుడిక మన మధ్య కొన్ని క్షణాలే,
దాదాపు చివరిగా, మిగిలుంటాయి.

భావైక్యం లేని ఇద్దరు మనుష్యులం
ఎదురెదురుగా నిలబడి వుంటాం..

నీ కళ్ళు నా హద్దుల్ని నిర్ణయిస్తుంటాయి
నీ చిరునవ్వొక తిరస్కారాన్ని తెలుపుతూ ఉంటుంది.

ఎంతటి వసంతమైనా
రెండు నెలలేనని అపుడే తెలుసుకుంటాను.

ఎగిరి గంతేద్దామని దూరం నుంచి చూసే
కమ్యూనిష్టు మిత్రుడు
కళ్ళ లో నీరు తుడుచుకుంటాడు.

ఆ  వసంత కాలపు సాయంత్రాల్లోకి
భుజం మీద భుజం వేసుకుని
రెండు స్నేహితాలు నడచిపోతాయి
జీవితాన్ని కొత్తగా అంగీకరిస్తూ..

1/9/15