విరించి ll కవితా ధ్వని ll
-------------------------------------
ఓ నిరర్ధకమైన ఒంటరి రాత్రి వేళ
నీ వునికి ఊహల్లో మాత్రమే మిగిలున్న వేళ
నీ నిదురలేని లోతుకళ్ళు
నీ ముందరొక అందమైన చీకటిని చింత్రించగలగాలి
రోజూవారి  శుష్క అనుభవాల సారమంతా
జీవితమంతటిలోకి ఇదొక్క ఘడియని మాత్రమే
దేదీప్యమానమైన చివరి ఖండికగా గుర్తించగలగాలి

గుండె నెగడిలో ఊహల్ని ఒక్కొక్కటిగా గిరాటేసి
అక్షరాల్ని చితుకుల్లాగా చుట్టూ పేర్చిపెట్టాలి
చివరికి మిగిలిన బూడిదలో
వాటి అస్థికల్నినిర్ధాక్షిణ్య౦గా ఏరుకోవాలి
మోకాళ్ళ చుట్టూ చేతుల్ని బిగ్గరగా కడియం చుట్టి
నుదుటిగీతల మీద అచ్చులు చిక్కుపడేలా
మోచిప్పల మీదే నీ తలకట్టు మునకలు వేయాలి

పదునైన చీకటిలో దారి తప్పిన నీ బేల ముఖం
అనుకోకుండా
గుండె గుంతలో దిగబడిపోయినప్పుడు
అందివచ్చిన అవకాశంలా
చుక్కలుగా కారి పోయిన పున్నమి వెన్నెల
ఏమూలన నక్కిందో
గుండె గదుల్లోలోపలికి
పెన్ టార్చి వేసి గాలించాలి

మిత్రమా!
మందలోని గొర్రె పిల్లల్లాగా అక్షరాలిక్కడ
కొలతలు కొలుచుకుంటూ ఒకే మూసలో అడుగులు వేస్తున్నాయి
దిగ్మండలాల ఆవల జీరాడే అదృశ్య మైదానాల్లో
కవాతు చేసే సైనికుల్లా నీవే వాటినిప్పుడు బొబ్బరెత్తించాలి
ప్రశాంతంగా ప్రవహించి గడ్డకట్టిన లావాలాగా
అక్షరాలిక్కడ మేటలు కట్టి ఉన్నాయి.
కలాన్ని గడ్డ పారలా విసిరి కొట్టి
పెచ్చలు పెచ్చలుగా నీవొక్కడివే పగలగొట్టాలి.

అదిగో అక్కడ
పగుళ్ళు తేలిన చేతులతో
పుండ్లిడిన పాదాలతో
మబ్బుగా పారాడే నింగి మబ్బుల నడుమ
ఊహల ఆత్మలు
రెక్కలు తెగిన పిట్టల్లాగా పట్టు తప్పి పడిపోతున్నాయి
ఇదిగో ఇక్కడ
భయమంటే ఏమిటో తెలియని చిన్న పిల్లలు
ఇరవైయ్యొకటవ శతాబ్దపు చిటారు కొమ్మ మీదికి
వడి వడిగా ఏమరపాట్లేవీ లేకుండా
అమాయకంగానే ఎగబాకి పోతున్నారు

చీకి చివికిపోయి డస్సిపోయిన ఆ ఊహల్ని
శతాబ్దాల నుండి ఎండిపోయి కావిదేరిన ఈ అక్షరాల్నీ
ఏ కొత్త కాగితాల మీదో ఎందుకు నేస్తం!!
నీ పురాతత్వ వొంటిమీద కప్పుకుని నిర్దయగా నిప్పంటించుకో!
సమాధి ఫలకం మీద అవే అక్షరాలు మళ్ళీ మళ్ళీ రాసేస్కో!

ఇదిగో ఇపుడే గుండె ధునిలో పుట్టిన
పసి మబ్బుల తొక్కిసలాటలో
ఇపుడిపుడే  మనసుకెంతటి తడి తగిలిందో!!
యావత్తు ఆకాశపు అస్తిత్వాన్ని
రెండు ముక్కలుగా కోసుకొస్తోందో పిడుగు
కర్ణ భేరీల మీద నవ కవితా రస ధ్వనిలా..

19/6/16